Er staat straks een gebroken man in de rechtszaal.
Vandaag moet ik weer gewoon werken en rechters overtuigen – maar misschien praat ik wat langzamer straks omdat ik gisteren drie sessies Slag bij Arnhem leidde. Ik voel me nu zoals John Frost zich na 9 dagen voelde. Ik weet het – ik ben een mietje.
Paar fotootjes, gejat van Gerco en Pijlie.
Dit is mijn eigen 6mm-tafel, waar ik de afgelopen maanden keihard aan gewerkt heb, tot zondagnacht 5 uur aan toe om uit te selecteren wat ik naar Utrecht mee kon nemen, lopend en met de trein.
Regelset was Blitzkrieg Commander II, in feite Warmaster in WO2-uitvoering.
Voor wie Warmaster niet kent: het lijkt op de Black Powder-regels, met een commandant die een groepje eenheden aanstuurt en voor iedere opdracht met twee dobbelstenen moet dobbelen onder zijn Command Value, doorgaans 8 of 9. Wijs geworden door een paar proefsessies had ik een scenario met overwinningsvoorwaarden waardoor je over de Arnhem-slagveld flexibel moest manoeuvreren – één van de grote voordelen van deze piepkleine 6mm-schaal. Je beweegt. Je hebt een slagveld. Je hebt doelen.
Het fijne van hosten is dat je in verschillende sessies met verschillende spelers en hetzelfde scenario een goede indruk van de sterktes en zwaktes van je regelset krijgt. Ik vond BKC gisteren een prettig systeem dat eenvoudig en snel te spelen was. Iedereen leek het vanaf beurt 2 te begrijpen. Het dwingt om troepen te concentreren op kritische punten. Het is bovendien best een ‘sociaal’ ‘casual’ systeem, met onverwachte gebeurtenissen zoals ‘blunders’ waardoor eenheden opeens heel andere dingen doen. Dat maakt het leuk.
De zwakte bleek in spelletje 2 en is eigenlijk de bekende zwakte van de Warmaster/BP-spellen. De Duitse verdediger in die sessie kon steeds niks of vrij weinig: beide Duitse bevelhebbers haalden steeds hun Command Value niet, terwijl de Britse tegenstander dat wel deed, en moesten dus vrij lang wachten voordat ze zelf heel kort (want dobbelsteen rolt verkeerd) aan de beurt waren.
De twee andere sessies waren best geslaagd omdat het meer gelijk opging, de spelers het mislukken van een CV-worp gewoon lollig vonden (het gaat er niet alleen om hoe de regels zijn, maar ook hoe je er mee omgaat) en er veel beweging was. Ik denk zelf dat de regels vooral werken als je alle 12 beurten doet (we kwamen nu steeds tot beurt 4 inclusief uitleg) omdat in de loop van het spel de krijgskansen keren en beide partijen soms sneller, soms langzamer kunnen zetten. Een proefspel in Amsterdam twee weken geleden was spannend tot de allerlaatste beurt. Zo hoort het.
Verder denk ik nu dat je – zoals met alle Warmaster-BP spellen – de leukste games hebt als je met 3 tegen 3 en relatief kleine korpsen speelt, dan is iedereen vrij snel aan de beurt en is er altijd wel een korps van één van beide kanten die iets kan doen. Nuttige leerervaring, daarom.
Eltjo deed SP2-sessies, hierboven schoof spelontwerper Richard Clarke van 2FL aan. Fred W heeft twee sessies Sword & Spear gegastheerd.
Verder heb ik gezellig geoudehoerd met Joris van 9th Age en strijdbijlen begraven, een prima bezigheid op wargame-dagen. Mooi aan Poldercon vind ik dat ik mensen met wie je anders alleen (on)aangenaamheden op internet uitwisselt, nu een keer persoonlijk de hand kunt schudden. Ergens in 2019 ga ik tegen Joris een 9th-age battle in Amsterdam doen. En hem verslaan natuurlijk, dat spreekt!
Ah – de bode roept. Tijd voor werk…
PS: we staan in het NRC.
