Er staat straks een gebroken man in de rechtszaal.

Vandaag moet ik weer gewoon werken en rechters overtuigen – maar misschien praat ik wat langzamer straks omdat ik gisteren drie sessies Slag bij Arnhem leidde. Ik voel me nu zoals John Frost zich na 9 dagen voelde. Ik weet het – ik ben een mietje.

Paar fotootjes, gejat van Gerco en Pijlie.

Dit is mijn eigen 6mm-tafel, waar ik de afgelopen maanden keihard aan gewerkt heb, tot zondagnacht 5 uur aan toe om uit te selecteren wat ik naar Utrecht mee kon nemen, lopend en met de trein.

Regelset was Blitzkrieg Commander II, in feite Warmaster in WO2-uitvoering.

Voor wie Warmaster niet kent: het lijkt op de Black Powder-regels, met een commandant die een groepje eenheden aanstuurt en voor iedere opdracht met twee dobbelstenen moet dobbelen onder zijn Command Value, doorgaans 8 of 9. Wijs geworden door een paar proefsessies had ik een scenario met overwinningsvoorwaarden waardoor je over de Arnhem-slagveld flexibel moest manoeuvreren – één van de grote voordelen van deze piepkleine 6mm-schaal. Je beweegt. Je hebt een slagveld. Je hebt doelen.

Het fijne van hosten is dat je in verschillende sessies met verschillende spelers en hetzelfde scenario een goede indruk van de sterktes en zwaktes van je regelset krijgt. Ik vond BKC gisteren een prettig systeem dat eenvoudig en snel te spelen was. Iedereen leek het vanaf beurt 2 te begrijpen. Het dwingt om troepen te concentreren op kritische punten. Het is bovendien best een ‘sociaal’ ‘casual’ systeem, met onverwachte gebeurtenissen zoals ‘blunders’ waardoor eenheden opeens heel andere dingen doen. Dat maakt het leuk.

De zwakte bleek in spelletje 2 en is eigenlijk de bekende zwakte van de Warmaster/BP-spellen. De Duitse verdediger in die sessie kon steeds niks of vrij weinig: beide Duitse bevelhebbers haalden steeds hun Command Value niet, terwijl de Britse tegenstander dat wel deed, en moesten dus vrij lang wachten voordat ze zelf heel kort (want dobbelsteen rolt verkeerd) aan de beurt waren.

De twee andere sessies waren best geslaagd omdat het meer gelijk opging, de spelers het mislukken van een CV-worp gewoon lollig vonden (het gaat er niet alleen om hoe de regels zijn, maar ook hoe je er mee omgaat) en er veel beweging was. Ik denk zelf dat de regels vooral werken als je alle 12 beurten doet (we kwamen nu steeds tot beurt 4 inclusief uitleg) omdat in de loop van het spel de krijgskansen keren en beide partijen soms sneller, soms langzamer kunnen zetten. Een proefspel in Amsterdam twee weken geleden was spannend tot de allerlaatste beurt. Zo hoort het.

Verder denk ik nu dat je – zoals met alle Warmaster-BP spellen – de leukste games hebt als je met 3 tegen 3 en relatief kleine korpsen speelt, dan is iedereen vrij snel aan de beurt en is er altijd wel een korps van één van beide kanten die iets kan doen. Nuttige leerervaring, daarom.

Eltjo deed SP2-sessies, hierboven schoof spelontwerper Richard Clarke van 2FL aan. Fred W heeft twee sessies Sword & Spear gegastheerd.

Verder heb ik gezellig geoudehoerd met Joris van 9th Age en strijdbijlen begraven, een prima bezigheid op wargame-dagen. Mooi aan Poldercon vind ik dat ik mensen met wie je anders alleen (on)aangenaamheden op internet uitwisselt, nu een keer persoonlijk de hand kunt schudden. Ergens in 2019 ga ik tegen Joris een 9th-age battle in Amsterdam doen. En hem verslaan natuurlijk, dat spreekt!

Ah – de bode roept. Tijd voor werk…

PS: we staan in het NRC.

Zoals in iedere goed functionerende democratie begonnen we het jaar met een algemene ledenvergadering, dit op aanraden van onze goede kameraad Kim-Jong-Un uit het verre Noord-Korea. Hieronder een foto van de bijeenkomst, gemaakt vanaf ons bestuurspodium.

Jonathan (die van de website) maakte ondertussen een foto van ons, Dino, Eltjo en uw aftredend lichtend voorbeeld voorzitter, vanuit de zaal.

(Dino is die knappe, naakte man in het midden. Zonder petje ditmaal).

Wij spraken onze beminde gelovigen toe. Het ging en in als Gods woord in een ouderling. Managementsamenvatting: het gaat goed met de poen (penningmeester Maarten zit nu echter  met de clubkas in Berlijn) we groeien (naar 35-40 leden, ook gisteren kwam er weer een lid bij, welkom Alan) en we willen vaker/langer/meer wargamen, dus Dino en Eltjo gaan met Pontania kijken wat er mogelijk is.

Wel zullen we het sleutelbeheer moeten herorganiseren en uitbreiden. Steunpilaar MarkN stopt overigens als sleutelman, na drie trouwe jaren als doorman / bouncer. Hij gaat in plaats daarvan Flames of War-tanks schilderen.

Eltjo kwam met het plan voor een swingers-club (niet voor niet heten we de Amsterdamsexshooters) om te zorgen dat verstokte historici 40K (her)ontdekken en verstokte 40K-ers de Space Marines van de slag om Iwo Jima en de 40K-kleuren van de Slag bij Waterloo gaan waarderen. Bovendien leer je zo meer andere wargamers kennen dan je eigen vaste tegenstanders. Goed plan, Eltjo!

Terzijde: de management-samenvatting van de bijbel is dat je op het eind toch gekruisigd wordt, ook al doe je een leven lang je best.

Daarna werd het tijd voor Eenige van Onsche Reegelmaatige Oorlogsch-Speelen bij ons Genootschap tot Algemeen Nu en Genoegen “Amsterdam Zesch Schieters”. Fotoverslagje:

Ik deed met Alan en MarcH Arnhem/Blitzkrieg Commander. Marc probeert een gat te graven in de tafel. Alan kijkt toe. ‘Monty’ Marc won in de allerlaatste beurt. Ciffhanger tot op het laatste moment. Daarom erg leuk.

Dino veinsde belangstelling te hebben in de 40K-manoeuvres van Utrechtse bezoeker Nicolai, maar hield stiekem zijn billen warm. NIET OP DE VERWARMING LEUNEN DINO! DAAR GAAT HIJ KAPOT VAN….!

Jonathan en Björn deden iets met robotten. Kort gezegd kwam het scenario er op neer dat het transgender-robotten waren die opkwamen voor de rechten van de LHBQT+ robots, maar aangevallen werden door boze witte mannen. Rechtvaardigheid overwon, dus dat zullen wel weer de boze witte mannen geweest zijn.

Gelukkig zijn wij genderneutrale wargamers.

Alessio bewoog zich weer eens slepend op zijn knokkels voort. De gehele evolutie van aap naar mens is aan Italië voorbijgegaan.

Mark en Steve probeerden door de Bolt-Action-bomen het bos te zien. Rob en Rogier hadden ondertussen zo te zien zo’n kenmerkende wargamersdiscussie. “Hier staat het toch echt. Pagina 45. Een +2 modifier op charge als de verdediger een -1 Conscript zonder Evasion heeft en veterlaarzen met kruisgeknoopte veters heeft. Dus jouw hele eenheid is weg en je hebt totaal maar dan ook totaal verloren!” Ja – leer mij Rob kennen.

Het spel van Rob en Rogier heet Blood & Plunder. Mooie tafel trouwens (maar hoe zit het met dat oranje rechtsachter? Is dat weer iets van Dino op die centrale verwarming?)

Eltjo zat eenzaam in een kamertje Napoleontische Mecklenburgers of Baadermeinhofers (daar wil ik van af zijn) te plakken voor zijn Sharp Practice-dag. Ik ga er een paar speedpainten.

Tenslotte nog een geheel ondemokratiese nagekomen bestuurdersbeslissing na afloop van ons clubdagje: de ‘gebroken oor’-wisseltrofee met bovenstaand oud logo voor de meest waardevolle speler van afgelopen jaar is bij deze door mij toegekend aan RobG, na een jaar lang in handen te zijn geweest van MarkN. Reden: het onlangs eigenhandig opbouwen van twee kasten waardoor wij tot in lengte van dagen ons terrein op fatsoenlijke wijze kunnen opslaan. Daarmee word je met een straatlengte voorsprong speler van het jaar. Het is gezien, het is niet onopgemerkt gebleven!

Onze motorbende voor intellectuele mannen kwam afgelopen weekend weer eens bijeen. Houdt u vast voor de bloody oorlogsfoto’s.

Hier ziet u dat zij die ter kape willen varen, mannen met baarden moeten zijn. Bezoeker Henny en clubbaard Marc proberen zinkende schepen te redden in een naval wargame. Ik begreep dat ze samen met bezoeker Edzard allemaal roemloos ten onder gingen.

Het kan nog gekker natuurlijk. Fred en Rogier spelen hier Team Yankee, een fictieve koude-oorlog-slag anno 1980 in West-Duitsland. Allebei niet in dienst geweest maar dan toch willen strijden. Spookboksen. Trump had deze troepen al lang teruggetrokken.

Dick, die eigenlijk Henk is, probeert hier zijn buik in te houden. Afvallen is 40K.

Infinity, Menno en Thomas. Deze transformer doet een wildplasje tegen een muur. Net buiten beeld staat bromsnor die zodirect gaat vragen: “Zo, meneer, waar zijn wij mee bezig?”

Ik was weer eens tegen windmolens aan het strijden. Niks geraakt, misschien een ezel – zoiets noem je trouwens een donkey shot op zijn Engels. Mijn gedroomde tegenstander – Taco – deserteerde tijdens het opzetten naar Eltjo die een NRC-journalist te woord stond. Ik heb me vooral nuttig gemaakt voor de NRC-fotograaf. Niets heeft een doel in het leven, maar alles heeft een functie.

Steve monsterde Rob en Taco monsterde Bram. Spiegelgevecht.

In de bestuurskamer leerde De Lange Brunswijkers lopen langs de De Langes Lindenlaan. Taco, Bram, Fred, Maarten, Huub en een NRC-journalist zagen dat het goed was. Kort voor Poldercon komt er een artikel over (historisch) wargamen in de krant. En er zij licht.

En hier tenslotte ruim zicht op de nekharen van Dino. Uitstekend uitgeschoren, Dino! Hoewel – zodra je hem hoort kletsen, zou je denken dat ze nog in aanzienlijke mate aanwezig zijn.

Aankomende zondag de reprise! Athos (de droevige drinkebroer) gaat dan de begroting toelichten, Aramis (de vrome huichelaar) wordt voorzitter en Porthos (de oersterke bluffer) treedt toe en zal zijn 40K-plannen ontvouwen. Uw eigen d’Artagnan (de onstuimige onnozele) stapt in hun schaduw en gaat dingen doen die het daglicht niet kunnen verdragen. Komt allen, 30 minuten eerder dan normaal, om ‘hear, hear’ te roepen op de Algemeene Leedenvergadering van ons Genootschap ter Bevordering van het Nut van het Oorlogs-Spel. Tot dan!