1e clubdag 2019: Zinkend schip valt niet te redden

Gepost op door JurjenB in Club News

Onze motorbende voor intellectuele mannen kwam afgelopen weekend weer eens bijeen. Houdt u vast voor de bloody oorlogsfoto’s.

Hier ziet u dat zij die ter kape willen varen, mannen met baarden moeten zijn. Bezoeker Henny en clubbaard Marc proberen zinkende schepen te redden in een naval wargame. Ik begreep dat ze samen met bezoeker Edzard allemaal roemloos ten onder gingen.

Het kan nog gekker natuurlijk. Fred en Rogier spelen hier Team Yankee, een fictieve koude-oorlog-slag anno 1980 in West-Duitsland. Allebei niet in dienst geweest maar dan toch willen strijden. Spookboksen. Trump had deze troepen al lang teruggetrokken.

Dick, die eigenlijk Henk is, probeert hier zijn buik in te houden. Afvallen is 40K.

Infinity, Menno en Thomas. Deze transformer doet een wildplasje tegen een muur. Net buiten beeld staat bromsnor die zodirect gaat vragen: “Zo, meneer, waar zijn wij mee bezig?”

Ik was weer eens tegen windmolens aan het strijden. Niks geraakt, misschien een ezel – zoiets noem je trouwens een donkey shot op zijn Engels. Mijn gedroomde tegenstander – Taco – deserteerde tijdens het opzetten naar Eltjo die een NRC-journalist te woord stond. Ik heb me vooral nuttig gemaakt voor de NRC-fotograaf. Niets heeft een doel in het leven, maar alles heeft een functie.

Steve monsterde Rob en Taco monsterde Bram. Spiegelgevecht.

In de bestuurskamer leerde De Lange Brunswijkers lopen langs de De Langes Lindenlaan. Taco, Bram, Fred, Maarten, Huub en een NRC-journalist zagen dat het goed was. Kort voor Poldercon komt er een artikel over (historisch) wargamen in de krant. En er zij licht.

En hier tenslotte ruim zicht op de nekharen van Dino. Uitstekend uitgeschoren, Dino! Hoewel – zodra je hem hoort kletsen, zou je denken dat ze nog in aanzienlijke mate aanwezig zijn.

Aankomende zondag de reprise! Athos (de droevige drinkebroer) gaat dan de begroting toelichten, Aramis (de vrome huichelaar) wordt voorzitter en Porthos (de oersterke bluffer) treedt toe en zal zijn 40K-plannen ontvouwen. Uw eigen d’Artagnan (de onstuimige onnozele) stapt in hun schaduw en gaat dingen doen die het daglicht niet kunnen verdragen. Komt allen, 30 minuten eerder dan normaal, om ‘hear, hear’ te roepen op de Algemeene Leedenvergadering van ons Genootschap ter Bevordering van het Nut van het Oorlogs-Spel. Tot dan!

 

Vrede op aarde bij 6shooters

Gepost op door JurjenB in Club News

On a dirty, rainy day, in the mean streets of Amsterdam, a sad group of lonely men gathered in their sad and lonely club house to celebrate the MEANEST CHRISTMAS EVER.

We saw the grimdark ghost of the future.

Even the bar was empty. We only had beer and snacks to survive our saddest day.

Björn cried and so did Krisztian. I think they both lost.

He aged quickly. Time has not been kind to Christopher.

Maarten had a bad hairday.

Max not.

Dino tried to hit me with the palm of his hand. He used to be friendly.

Alessio here imitates Joseph, who just on Christmas day discovered that Mary cheated on him with some other guy

Mary: “But Joseph – he was… God!”

Joseph: “What does he have that I have not?”

Mary: “Well, when he’s inside me…I feel divine..”

Joseph: “You Holy Slut…!”

Above our real-live Joseph, carpenter Rob who, with the Hand of God, gave us more storage room.

Espen and Mark quarreled about Flames of War, as always.

Here a group shot of our deplorables. Take a good look, most of them will have killed themselves before the end of the year. All survivors: happy 2019, anyway!

Clubdag 25-11: Manchester United verliest ook met wargamen

Gepost op door JurjenB in Club News

Vier tafels zondag. Onze club space marines was elders, wij vernamen Manchester waar ze behoorlijk hoog scoorden op een toernooi van gamesgrootgrutter Element Games. Verschillende schilder-derdeplaatsen en enkele factieprijzen. Best wel een prestatie om Manchester United te verslaan! (hoewel, West Ham (pardon MarcH) Manchester City is beter natuurlijk)

Zie boven. Rose handtasjes drijven bruin roest in het nauw. Conservatieve hetero’s hebben het moeilijk tegenwoordig, ook op de speeltafel.

De overige acht waaronder uw Special One waren conservatief heterogeen aan het wargamen in Pontania. 

Tercios. Fred belde even met zijn commandant om de laatste orders door te geven. Het werd gelijkspel tegen Rogier. Niemand nam kennelijk de telefoon op.

Steve (bijgenaamd de welcomeback kid) en Mark deden een stilleven met FoW-tanks. Een schilder-derdeplaats zat er voor hen ditmaal niet in, helaas. Misschien de volgende keer 🙂

Echt mooi was het Bolt Action-tafeltje van Rob en Marco. Rob bracht zijn Crisis-rivier mee. Marco deed bescheiden over zijn allereerste Bolt Action-legertje, dat er toch gewoon prachtig uitzag voor een nieuweling in deze hobby.

Hij tast diep in de buidel, hierboven. Rob probeert er blij bij de kijken. Lukt bijna.

Ikzelf viel met mijn 6mm Mancunian paratroopers Bayern München aan in WO2 Crossfire.Die vinger is van Eltjo, waarschijnlijk zei hij er historische woorden bij zoals: “Kijk. Dat is een bruin veldje”.

Wat het spel betreft: net zoals die andere Special One mr Mourinho schoot ik geen deuk in een pakje boter. Ik merk daarbij op dat het spelletje, Crossfire, een infanteriewargame, me per beurt meer tegenviel. Wat gek is. Crossfire – een oudere regelset van Armati en Spearhead-ontwerper Conliffe – heeft vrijwel alleen goede recensies, ik zou er enthousiast over moeten zijn. Regelbeschrijving hier. Als ik deze simpele regels probeer samen te vatten, dan komt het er op neer dat je met een succesvolle 5+ dobbelsteenworp de beweging van je tegenstander kunt stilleggen en met een dubbel succes de beurt van de tegenstander kunt onderbreken en zelf het initiatief, de beweging en het vuurgevecht mag overnemen, totdat de ander de beurt weer van jou afpakt. Mijn eenheid kan de jouwe zien, ik probeer je te onderbreken, en als dat lukt mag ik meteen met alles wat ik wil. Tot ik voor jouw loop kom.

Het frustreerde me. Het hielp al niet dat ik in het berghok de helft van mijn figuren niet kon vinden, de regels niet kende, en dus met trial en error moest ontdekken wat Eltjo me probeerde aan te leren. Tijdens het spel kreeg ik al snel het gevoel dat mijn pelotonnetjes steeds gepind werden en we eindeloos heen en weer dobbelden en ik maar moest wachten op het gelukkige moment dat ik twee 5+ gooide met twee dobbelstenen. Niks heroïsch met moraaltesten die op het laatste moment toch worden gehaald.

Het eindigde met ongeduldige kamikaze-aanvallen die ik dan maar ging uitvoeren. Hupsakee. Beuken. Maar weer viel alles stil. Hoewel ik een mitrailleurnest met overmacht in de rug aanviel staakten zes eenheden allemaal hun opmars en gingen ze braaf liggen wachten tot de mitrailleur zich omdraaide om zich op hen te richten. Een nagelbijter, maar anders dan je hoopt dat een nagelbijter is. Ik werd er gewoon recalcitrant en sikkeneurig van – sorry makker.

Ik ga het alsnog wat meer kansen geven, dus hopelijk (voor Eltjo) wijzigt mijn mening. Op zijn best is het namelijk een set met snel over het bord bewegende squads (eigenlijk dobbelsteengroepjes) die realistische tactische vuurgevechten houden met andere snel bewegende squads. Volgens alle positieve recensies is dat leuk, origineel en intellectueel uitdagend.

Volgens weifelaars is het veel realistisch heen-en-weer-schieten dat zich vertaalt naar veel heen-en-weer dobbelen en heb je steeds alleen maar pins die door een rallyende sergeant eenvoudig ongedaan gemaakt kunnen worden. Het schijnt een love-or-hate-spel te zijn, het is fantastisch of je vindt er geen klap aan.

Ik vind het eigenlijk geen 6mm-spel. Mijn paar piepkleine voetstukjes 6mm-infanterie verdronken in het terrein. Crossfire is volgens de recensies geen combined arms met bataljons en groepjes tanks en vliegtuigen, het is vooral infanterie en dat komt mooier uit op grotere schalen. Je zou het systeem prima kunnen spelen als 15mm of 28mm infanterieslagje met veel terrein. Denk ik nu. Ik wil het graag kunnen vergelijken met IABSM en met Flying Lead, die naar mijn gevoel in sommige aspecten op Crossfire lijken.

WO2-playtestdagje plannen?

Een (miniatuur) bordspellenmagazine – dus dat bestaat? Echt?

Gepost op door JurjenB in Reviews

Een korte recensie

Ik had natuurlijk niet zo verdomde naief moeten wezen. Als er tijdschriften bestaan voor miniatuurtreintjes, postzegelverzamelaars, hengelsporters (huh, is dat sport?), darters, biljarters en miniatuurwargamers notabene, dan bestaat er ook een tijdschrift voor bordspelspelers.

Toch was ik verbaasd. Misschien omdat ik het nooit eerder gezien had en dus dacht dat er geen markt was. Verder kwam de verbazing vooral omdat het oktobernummer van dit Engelse magazine Tabletop Gaming bij schrik niet een stations-AKO’tje in het Amstelstation bleek te liggen. Een hartstikke niche-tijdschrift in een bijstationnetje in Amsterdam-Oost. Lopen daar de potentiële kopers rond? En er bleken ook miniatuurbordwargames in te staan!

TG blijkt pas twee jaar te bestaan dus dat ik het niet eerder ben tegengekomen is niet zo gek. Het blad is opgemaakt in de kleurrijke hi-tech-stijl van PC-Gamer (dat ik vroeger kocht), met veel rood, wit, zwart en hippe kopletters. De uitgever is overigens tevens de uitgever van Miniature Wargames en de hoofdredacteur Matthew Jarvis is – inderdaad – iemand die voorheen voor PC Gamer schreef. Het blad maakt gebruik van beproefde formules, zoals de top-tien (‘best dexterity games’), de diepzinnige interviews met spelontwerpers (‘wat wilde u nu precies bereiken, wat is uw visie‘) en natuurlijk de quick & dirty spelrecensies. Wat zit er in de doos en is dit spel zijn geld waard?

Het oktobernummer is een Halloween-special met extra aandacht voor Spiel in Essen. Interessant is bijvoorbeeld de replay van het 1998-Spiel des Jahres ‘Elfenland’ dat in een door de ontwerper doorontwikkelde versie als ‘Ticket to Ride’ opeens een boardgamehit werd.

De interviews in dit nummer zijn vrij saai. Een doorgaans totaal onbekende ontwerper uit de stal van Hasbro of een andere fabrikant wordt gepresenteerd als VIP en legt uit dat het belangrijk is om balans in het spel te hebben en dat hij of zij gefascineerd is door de setting. Toevallig gaan de interviews over bijvoorbeeld Mansions of Madness en Axis & Allies & Zombies dus tussen de interviewregels door krijg je enige indruk van het spelletje. Maar de antwoorden zelf zijn open deuren. Meneer Van Essen (trouwens een prachtige naam voor een bordspelontwerper) die uitlegt dat het een mooi mechaniek is als iemand gedwongen is om zijn plan aan te passen – tsja. Dat ken ik ook van Mens Erger Je Niet.

Maar zonder dat verhaaltje zou ik niet hebben geweten dat Axis & Allies nu ook zombies ‘doet’ of dat er een miniatuurbordspel is gebaseerd op The Walking Dead. De focus lijkt te liggen op roleplay, miniatuur-roleplay, dungeon-crawlers en wat diepere strategische wargames. De recensie-selectie oktober behandelt Root (een soort veroverspel) X-Wing 2e editie, Vampire The Masquerade rollenspel, My Little Scythe dat overkomt als Carcassone voor tien-minners, het post-apoc-dice-duel-game Remnants, RPG-bordspel The Witcher (ontleend aan het videogame), het economische bordspel Brass: Birmingham en de dungeoncrawler Legends Untold. Er stond trouwens ook een painting guide voor Warhammer Age of Sigmar in. Het blad lijkt bedoeld voor de doelgroep ‘jonge mannen met hoge opleiding en goede banen die wel eens een duur bordspel kopen en rollenspellen spelen’.

Of die nu veel bij de AKO komen betwijfel ik maar de Hogeschool Holland is achter het station. Ik weet niet of deze glossy nog twijfelt over zijn doelgroep of dat de uitgever juist ontdekte dat de wargamers wel tijdschriften hadden, en rollenspelers nog niet. Het is voor hen een aangenaam koffietafelblad.

Ik zal het niet direct kopen, mijn interesse als gamer ligt elders. Doe mij liever een scenario van de slag bij Dnjnepropopetrovsk in 16XX tegenwoordig. Ik besef door dit soort tijdschriften meer en meer dat ik geen twintig en rollenspeler meer ben. Aaargh! Oudemannenalarm!

Best aardig, desondanks. Met mooie kleurige plaatjes is toch nooit wat mis?