(Busy with a future Dropzone multiplayer game project)

Alle clubbijeenkomsten liggen stil. Ik weet niet hoe jullie al die stille avonden na 21 uur doorkomen, maar ik vind het maar lastig – ik ben te oud voor seks, maar te jong voor jonge jenever. Dus ik doe twee dingen.

1. 2mm Napoleon. Ik heb nu een paar leuke spelletjes 2mm Blücher gedaan. Het lijkt pietepeuterig, millimeteren, miereneuken (dus toch seks) maar Maarten en ik hebben onlangs in het oog van de sneeuwstorm de Italiaanse slag bij Rivoli gedaan. Alles paste in een linnen tasje. Iemand zin in een keukentafelwaterloo? PM me even.
2. Dropzone Commander, extended edition. Ook al richt ik me vooral op 325 v Chr. tot 1945 na Christus, ik ben niet ongevoelig voor het chroom van SF wargaming. Kerst 2019 organiseerde ik een Dropzone Commander Xmas multiplayer battle, met vier spelers en vier kleine legers. Voor wie het niet kent: Dropzone is een soort 10mm Epic of Battletech. Robots, tanks, zoevende ruimteschepen, drones. Combined arms, hard SF – geen orks, het is meer Halo, Robocop of Terminator. Sinds de herfst ben ik bezig met het schilderen van de andere helft van de vier facties, zodat ik SF-multiplayer-slagen met dubbel zoveel eenheden of dubbel zoveel spelers kan spelen. Onderstaand de deze week geschilderde aanvullingen voor leger nr 3, de Post Human Republic, de robot- en cyberwarrior-factie van het spel:

De vorige Dropzoneslag zag er zó uit:

Ik mis mijn clubspelletjes. Ik ben het zat om binnen te zitten. Natuurlijk, in vergelijking met haperende vaccinprogramma’s, avondklokrechtszaken, gesloten scholen en 92 miljard coronastaatsschuld zijn de problemen van een 10mm-wargamer maar miniscuul, maar toch hoop ik dat ons kabinet bij de eerstvolgende versoepelingsronde voorrang zal geven aan wargameclubs, 🙂

En als we open mogen, zomer 2023, willen jullie dan meedoen aan een nooitmeereindigende feestslag tegen monsterrobots? Jonge jenever voor de winnaar.

The club is lockdowned and we’ll have to wait until the government reopens society again. Probably not in January.

In the meantime I’m experimenting with a new type of wargame battle report, graphic novel style. Read the full blog here, personal blog.

Just for fun and the zest for life I publish this report of a 2020 battle we had in the club also on our clubsite. I hope you like it! When life locks you up, break away!

As you all might know by now, Holland is in a new hard lockdown. That means that we can’t organize our regular club meetings, not even with the limitations of the past month.

The lockdown will last until at least 19 January. We hope that the world, Europe, Holland, Amsterdam, Pontania and our club can return to the old normal asap in 2021.

Wish you all the best in 2021! We need it!

Eigenlijk kwam het door de combinatie van lockdown en Brexit. De voortdurende dreiging van tijdelijke, gedeeltelijke of totale sluiting van mijn geliefde clubgebouwtje maakte dat ik twijfelde of en hoe lang of hoe vaak ik veldslagjes in Pontania kon blijven dobbelen, voor of na 1 januari. De Brexit maakte dat ik me afvroeg of ik ook na 1 januari nog gemakkelijk mijn tinnen figuurtjes kon blijven bestellen in Engeland.  

In november hakte ik daarom een knoop door en deed een vreemde eindejaarsbestelling bij Irregular Miniatures in York: ik kocht een rijstekorrelwargame. Twee milllimeter. Doel: een draagbaar Napoleontisch wargame maken, passend in een kadodoos ongeveer, dat ik buiten de club om bij vrienden thuis kan spelen. Battlefield in a box – een slagveld in een schoenendoos. 

Twee millimeter is miniscuul klein en veel wargamers geloven niet dat het schilderbaar is. Op 28mm kun je tenminste nog pupillen in ogen schilderen en knopen op jassen. Het lijkt ergens naar, ook als je een bril draagt en speelt op een tafel in donker Pontania. 

Voor mij is 28mm te groot. Hoewel ik niet vies ben van een 28mm skirmish game op zijn tijd, koop ik voor mezelf alleen 15 en 6 millimeter. Waarom? Omdat ik hou van big battles en vind dat 24 kleinere of 72 nog kleinere figuurtjes beter een bataljon van 500-800 grenadiers of fusiliers of huzaren in een grote veldslag uitbeelden dan 16 halve vingers. Kwestie van smaak. Daarover valt niet te twisten. 

Maar twee millimeter? Mieren zijn groter. 

Gelukkig zijn deze rijstekorrels goedkoop. Een heel leger in 2 millimeter is maar 15 euro, omgerekend. En het is draagbaar. Ik heb doorgaans twee of drie grote sporttassen met allemaal blikken en dozen nodig als ik voor een demonstratiespel buiten de club een mooie dioramatafel wil neerzetten.  

Twee jaar geleden voor Poldercon had ik de auto van mijn beminde echtgenote nodig om de spullen op te halen uit Pontania, een taxi vanuit Utrecht CS om me naar de locatie te brengen en sjouwde ik me op de terugweg een breuk naar de tramhalte met weekendtassen en een koffer. Van wargamen word je sterk. 

Als goedkoop experimentje in draagbaarheid leek het mij wel wat. Dus ik stuurde een mailtje en kocht voor een paar tientjes twee legers en wat tinnen ‘dorpjes’ in 2mm-schaal. Nu maar aanschaffen, dacht ik, want vanaf januari betaal je op kleine aankopen mogelijk tientallen euro’s importbelasting en douanekosten. Ik heb slechte ervaringen met spellen die een Amerikaanse winkel me toestuurde. 

In een simpel envelopje kreeg ik de legers toegestuurd. Zo klein – er had een kerstkaart in kunnen zitten. Een ‘bataljon’ is een blokje zo hoog als de helft van de zijkant van een lucifersdoosje. Een ‘ruiter’ is zo groot als de kop van een lucifer. 

Kun je hier iets van maken? Hoe meer ik mijn best deed, hoe beter het werd. Of eigenlijk: hoe minder ik mijn best deed, hoe beter het oogde. Dit soort miereneuken geeft alleen maar een mooi resultaat als je met een kwastje wat lijntjes zet die samen het idee geven dat het een blok van mensen is die een vlag dragen. Je moet niet proberen om zelfs maar rugzakken te schilderen. Dus ik deed mijn best om met weinig detail maar heftige kleuren als een soort impressionistisch schilder de indruk van een leger te geven. Zoals je naar beneden kijkt vanuit een vliegtuig. 

Dat is goed gelukt. Hieronder één van de dorpjes. 

En ook cavalerie, en infanterie, met de Allons enfants de la patrie! vlaggen. Keizer N.Bonaparte zou trots op me zijn geweest.

Ik heb een oppropbaar laken van de Action wat groezelige kleurtjes gegeven en ik kan nu 50 van die voetstukjes met geschilderde legers erop – speelstukken eigenlijk – op dat laken op een keukentafel zetten. Mooier nog is dat alles in een plastic gereedschapskistje van 25x35cm past. Ik kan het fluitend meenemen in de bus, tram, of onder mijn snelbinders. Niks meer grote weekendtas. Hatsekidee weg ermee! 

Je kiepert het doosje om en gaat spelen. Deze 2mm-schaal maakt wargame net zo gemakkelijk als schaken. Je kunt het overal doen met iedereen en ook op de keukentafel – net als seks trouwens. Maar schaakstukken kun je niet schilderen en de meeste liefdespartners kijken er ook raar van op, vanaf de keukentafel.. 

Al is het anders dan 6mm of 15mm – dat geef ik meteen toe – voelt en ziet het eruit als een wargame en niet als een tafel waar je over een kleedje kaartjes, blokjes of fiches naar elkaar schuift. Blücher is een serieuze optie.

Kortom, wie daagt me uit om langs te komen, of komt bij mij langs om aan mijn keukentafel in de verlengde kerstvakantie een spelletje te spelen, nu onze kerstdiners met familie, het shoppen in de bouwmarkt, het vuurwerkafsteken en de wintersportvakantie allemaal niet doorgaat? Ik heb lol, hoor, met de kinderen. Ik ben niet eenzaam. Maar we moeten toch iets doen om de coronablues te verjagen? Waterloo is toch niet voor niets verloren?

(more pictures and my English paint blog here)